Miasto Sanok było dawniej grodem na zachodnim krańcu Rusi Halickiej. Do Korony przyłączone przez Króla Kazimierza Wielkiego, w połowie XIV wieku. Gród stał się ośrodkiem władzy Ziemi Sanockiej. Nazwa miasta pochodzi zapewne od nazwy, przepływającej obok rzeki San. Miasto, a raczej gród, ma historię biorącą początek od epoki kamiennej. Najnowsze wykopaliska wskazują, że ludzie żyli tu już około 4 tys. lat p.n.e. W Trepczy, która była niegdyś początkiem Sanoka, przeprowadzone wykopaliska potwierdzają to bardzo dokładnie. Znaleziono tam między innymi monetę celtycką z II w.p.n.e. Po raz pierwszy Sanok został wymieniony jako gród w 1150r., w latopisie hipackim. Prawa lokacyjne otrzymał gród od księcia halickiego Jerzego II Trojdenowicza. W 1417r. odbył się w naszym grodzie, na Zamku Sanockim, ślub  Króla Władysława Jagiełły z jego żoną Elżbietą Granowiską. Świetny okres istnienia Zamek nasz miał w czasach Królowej Bony, z którą wiąże się jego rozbudowa, a miasto otrzymało nowy herb, w którym uwzględniono znak herbowy Sforzów. Z naszego miasta pochodzi znany humanista Grzegorz z Sanoka, góry później piastował urząd arcybiskupa Lwowa oraz Jan Gronek, długoletni lektor Uniwersytety Jagiellońskiego. W wyniku rozbiorów Polski, Galicja, a wraz z nią i miasto Sanok, weszła we władanie monarchii Habsburskiej. Z tego okresu pochodzi m.in. dwugłowy cesarski  orzeł widniejący na frontonie budynku Urzędu Miasta. W 1918roku,  po przeszło wiekowej niewoli, nastąpiło wskrzeszenie I Rzeczypospolitej.  Ziemia sanocka, a wraz z nią i jej stolica Sanok wróciła do macierzy. Dziś Sanok pełni rolę "bramy do Bieszczad". Znajduje się w nim Skansen Budownictwa Ludowego: Bojków, Łemków, Dolinian i Pogórzan oraz Muzeum Historyczne, w którym znajduje się między innymi cenna kolekcja ikon i obrazów
 sanockiego malarza Z. Beksińskiego.

Powyższy tekst oraz pocztówki pochodzą z albumu
"SANOK NA DAWNEJ POCZTÓWCE"
autorstwa Pani Marii Łapiszczak