Ostatniego dnia czekała nas mordercza  wędrówka nad Czarny Staw Gąsienicowy. Szliśmy w górę i w dół, męczyliśmy się strasznie, ale wstyd było narzekać, gdyż naszym przewodnikiem był 60-letni p. Janik, który pruł pod górę niczym kozica. Trzeba tu zaznaczyć, że jest to postać wybitna (jeden z najlepszych polskich taterników). Po drodze zatrzymaliśmy się na chwilę w schronisku Murowaniec. Stamtąd było już stosunkowo blisko do celu. Widok Czarnego Stawu ukoił ból po 4-godzinnej wspinaczce, lecz i tu nie mogliśmy pozostać zbyt długo, ze względu na niesprzyjającą pogodę (a szkoda, bo było tam ślicznie). Pozostał nam tylko powrót do autokaru, co było rzeczą do prawdy trudną. Ale nikt chyba nie żałował, że w ogóle się tam wybraliśmy.
W Szczawnicy zjedliśmy obiad. I choć nie każdy miał na to ochotę nadszedł czas na powrót do domu.
My uważamy, że wycieczka była super. A co wy myślicie?